آموزش مداحی و اشعار مذهبی

     
      .... ناگهان آسمان بهاری شد
      عشق در کوچه ها جاری شد
      
      نور ماه مدینه را تا دید
      عرق شرم ماه جاری شد
      
      عطر شوق ملک چکید از عرش
      قطره قطره چه آبشاری شد
      
      آسمان غرق بوسه اش میکرد
      گونه هایش ستاره کاری شد
      
      آسمان خنده کرد و خانه وحی
      از غم روزگار، عاری شد
      
      روی پیشانی اش که چین افتاد
      خم ابروش ذوالفقاری شد
      
      چه صف کفر را به هم میریخت
      بر دل کفر، زخم کاری شد
      
      لحظه ها ماندگار و زیبا بود
      روزها مثل روزگاری شد . . .
      
      . . . که خدا قلب کعبه را وا کرد
       و جهان غرق بیقراری شد
      
      اسوه صبر بود و صلح و صفا
      او خداوند بردباری شد
      
      ***
      زیر پایش خدا غزل می ریخت
      غزلی را که از ازل می ریخت
      
      آن امامی  که تا سحر امشب
      روی لبهای من غزل می ریخت
      
      شب شعر مرا چه شیرین کرد
      بین هر واژه ای عسل می ریخت
      
      آن که در جیب کودکان یتیم
      قمر و زهره و  زحل می ریخت
      
      آن کریمی که در پیاله دهر
      هرچه میریخت لم یزل می ریخت
      
      از همان کوچه ای که رد می شد
      حسن یوسف در آن محل می ریخت
      
      تیغ خصمش ولی به وقت نبرد
      رنگ از چهره اجل می ریخت
      
      شتر سرخ را  به خون غلطاند
      لرزه بر لشگرجمل  می ریخت
      
      آن امامی که روز عاشورا
      از لب قاسمش عسل می ریخت
      ***
      روی لبهایتان دعا دیدیم
      در نگاه تو ما خدا دیدیم
      
      ای کریمی که پشت خانه تو
      ملک لاهوت را گدا دیدیم
      
      بخدا لحظه لحظه لطف تو را
      تک تک ما تمام ما دیدیم
      
      ای مقامت در آسمان بهشت
      روی دوش نبی تو را دیدیم
      
      با تو ما در میان خوف و رجا
      جبر در اختیار را دیدیم
      
      صبر گاهی حماسه مرد است
      پشت صلح تو کربلا دیدیم
      
      در نگاه تو یاس را عمری
      خسته در بین کوچه ها دیدیم
      
      سید حمیدرضا برقعی
             
      *******************
             
      نشسته ام بنويسم گدا گدا آقا
      چقدر محترم است اين گداي با آقا
      
      نشسته ام بنويسم حسن ، كريم ، كرم ،
      مدينه ، سفره ي آقا ، برو بيا ، آقا
      
      نشسته ام بنويسم به جاي العفوم
      الهي يا حسن يا كريم يا آقا
      
      تو مهرباني ات از دستگيري ات پيداست
      بگير دست مرا هم تو را خدا آقا
      
      دخيل هاي نبسته شده زياد شدند
      چرا ضريح نداري ؟ چرا چرا آقا
      
      تويي كريم كرم زاده من گدا زاده
      مرا خدا به تو داده تو را به من داده
      
      همه فقير تو هستند ما گدا ها هم
      گداي لطف تو هستند خضر و موسي هم
      
      سه بار زندگي ات را به اين و آن دادي
      هر آنچه داشته بودي و گيوه ات را هم
      
      قسم به ايل و تبارت - قسم به طايفه ات
      غلام قاسم و عبدالله توآم  با هم
      
      عجيب نيست بگردد فرشته دور سرت
      عجيب نيست بگردد علي و زهرا هم
      
      من از بهشت به سمت شما سفر كردم
      كه من بهشت بدون تو را نمي خواهم
      
      بدون عشق مسلمان شدن نمي ارزد
      بدون مهر تو انسان شدن نمي ارزد
      
      نديده اند افاضات آفتابت را
      نخوانده است كسي سطري از كتابت را
      
      به دستهاي گدايان فقط دعا دادند
      به چشم هاي تو دادند استجابت را
      
      چرا غلام نداري ؟ مگر كه  ما مرديم
      نشسته ايم ببينيم انتخابت را
      
      تو تكسواري حتي كسي شبيه حسين
      عجيب نيست بگيرد اگر ركابت را
      
      نه كه نظر نخوري- نه - مدينه ميميرد
      اگر كه دست علي وا كند نقابت را
      
      نقاب خويش بيفكن مرا دچار كني
      نقاب خويش بيفكن كه تار و مار كني
      
      نشسته ام بنويسم كه قامتت طوباست
      نگات مثل علي و صدات مثل خداست
      
      نشسته ام بنويسم علي است بابايت
      نشسته ام بنويسم كه مادرت زهراست
      
      نشسته ام بنويسم هزار اي والله
      هنوز هم كه هنوز است پرچمت بالاست
      
      سكوت كردي اما حسين شهر شدي
      سكوت كردن تو كربلاست - عاشوراست
      
      اگر كه جلوه نكردي همه كم آوردند
      نبود دست تو آري خدا چنين ميخواست
      
      قرار بود كه در صلح - كربلا بشوي
      سكوت پيش بگيري و لافتي بشوي
      
      نشسته ام بنويسم كه سفره داري تو
      هميشه بيشتر از حد انتظاري تو
      
      به دست با كرمت مي دهي كريمانه
      به سائلان حسينت هر آنچه داري تو
      
      تو نيمه ي رمضاني ولي شب قدري
      مرا به دست خداوند مي سپاري تو
      
      اگر بناست بسوزم به هيزم فردا
      قسم به چادر زهرا نمي گذاري تو
      
      نخواستم  بنويسم ولي نفهميدم
      چطور شد كه نوشتم حرم نداري تو
      
      نوشتم از سر اين كوچه رد مشو اما
      نگاه كردم و ديدم چگونه داري تو .....
      
      .... تلاش ميكني از مادرت جدا نشوي
      تلاش ميكني او را حرم بياري تو
      
      ميان كوچه به دنبال توست مادر تو
      ميان كوچه به دنبال گوشواره تو
      
      مگر چه ديده اي از زندگيت سير شدي
      چقدر زود شكسته شدي و پير شدي
      
      علي اكبر لطيفيان

       
        *******************

      
      ای در هوای پاک نگاهت سلامها
      نامت نداشت سابقه ای بین نامها
      
      ماهی قلب کوچک ما را گرفته ای
      در موج دست آبی خود صبح و شامها
      
      ای هیبت بهار خدا ، سیر می شوند....
      ....از عطر سفره های حضورت مشام ها
      
      سائل به حکم واجب عینی است بی گمان
      وقتی گدا به چشم تو دارد مقامها
      
      بیرون بیا و چشم مرا هم قدم بزن
      همسفره ی فروتن جمع غلامها
      
      در کوچه ات کسی به کسی جا نمی دهد
      مکثی بکن به اشتیاق چنین ازدحامها
      
      هر کس که خورد زخم ترا می کند حرام
      تلخی منت همه التیامها
      
      یک روز سرنوشت تو سر زد به کوچه ای
      خالی ز رنگ و بوی همه احترامها
      
      یک روز سرنوشت تو آمد به کوچه ای
      با مادرت شبیه گلی زیر گامها
      
      خونین جگر شدی و همه حرف بودنت
      زد یادگار تا به ابد روی جامها
      
      تنها ترین غریبترین مهربانترین
      این است سرنوشت تمام امامها

                                                        
        *******************

       
      ای امتداد سوره ی کوثر خوش آمدی

      ای روشنای قلب پیمبر خوش آمدی

      آییینه دار حضرت حیدر خوش امدی

      کوری چشم دشمن ابتر خو ش آمدی

      از مقدم تو فاطمه مادر خطاب شد

      لفظ ابوالحسن لقب وتراب شد

      خیلی بلند قرائت قران مکن پسر

      در بین کوچه راه بندان مکن پسر

      مجنون شهرا تو پریشان مکن پسر

      لیلاترین ، غمزه به آسمان مکن پسر

      امشب دوباره راهی بیت و الحسن شدم

      مست جمالت هستم و خالی ز من شدم

      پهن است ابتدای کوچه بساط گدائیم

      با تو به سر شده است غم ِ بی نوائیم

      از برکت دعای شما من خدائیم

      با لطف توست اگر کربلائیم

      گیریم مرد شامی آمده اینجا نگاه کن

      دست مرا بگیر مرا سر به راه کن

      ما خانوادتاٌ همگی نوکر شما

      تو خانوادتاٌ ، مسیحا ، گره گشا

      من با قبیله ام ، گدایان مجتبی

      تو با عشیره ات ، عزیزان قلب ما

      یا ایها الکریم بده روزی مرا

      هرگز ندیده ایم که تو رد کنی گدا

      یک روز می رسد حرمت را بنا کنیم

      با طرح و نقشه های حریم رضا کنیم

      صحنت زمرد و گنبد طلا کنیم

      بعدش نشسته در حریم شما و صفا کنیم

      در وصف و شرح حال تو این کامل است و بس

      شاگرد مکتب تو ابوفاضل است و بست

      مرد جمل دلاوریت حیرت آورست

      تکبیرهای حیدریت حیدر آورست

      رزم آوری و برتریت حیرت آور است

      با یک سپاه برابریت حیرت آورست

      ختم به خیر قائله فرما اراده کن

      آن فتنه را بگیر و زاشتر پیاده کن

      روشن کن و بگو خواص را نفاق چیست ؟

      آقا بگو که بین گذر اتفاق چیست ؟

      آتش کشیدن دل یاس های باغ چیست ؟

      آقا بگو که درد کدام است و داغ چیست ؟

      ای کوه صبر ، حضرت سردار بی سپاه

      من آه می کشم زغمت ..... آه پشت آه

      یاسر مسافر
       
        *******************

      
      دستی که شعر دفتر دل را نوشته است
      دست مرا به پای تمنا نوشته است
      
      چون دید اشک شوق، سحر موج میزند
      چشم مرا ادامه ی دریا نوشته است
      
      دستان عشق ،نام امام کریم را
      زیباترین ترانه دنیا نوشته است
      
      آنکس که داد جان به تنم با نگاه تو
      آقا تو را امام مسیحا نوشته است
      
      نام تو را به صفحه پیشانی ام خدا
      با رنگ سبز حضرت زهرا نوشته است
      
      تو آمدی و خواهش دستان من شدی
      ارشدترین ستاره زهرا ، حسن شدی
      
      اعجاز ناز چشم تو اعجاز دلبری است
      عیناً شبیه معجزه های پیمبری است
      
      خیرات تو همیشه سر سفره های ماست
      آقا کریم بودن تان چیز دیگری است
      
      اصلاً بعید نیست که سلمان مان کنی
      جایی که کار چشم شما ذره پروری است
      
      محشر فقط قیامت و هول و هراس نیست
      نام حسن خودش بخدا نام محشری است
      
      گویا حسن ستاره همزاد فاطمه است
      از بس که اولین پسر خانه مادری است
      
      ای اولین ستاره شب های فاطمه
      لالایی شبانه ی لب های فاطمه
      
      در ازدحام کوچه نشسته گدای تو
      تا که دخیل اشک ببندد به پای تو
      
      قرآن بخوان و باز ببین بند آمده
      این کوچه از تلاوت گرم صدای تو
      
      وقتی که نقش حضرت تو آفریده شد
      تبریک گفت بر خودش حتی خدای تو
      
      جانا کنار سفره افطار خود علی
      افطار کرده با نمک خنده های تو
      
      تو آسمان خانه زهرای اطهری
      چون روی دوش حضرت مولاست جای تو
      
      آقا دوباره بر تن مان جان نمی دهی؟
      امشب به دست خالی مان نان نمی دهی؟
      
      رخصت بده که عاشق شیدایی ات شوم
      مجنون سرو قامت لیلایی ات شوم
      
      من را بیا به خاطر زهرا قبول کن
      تا اینکه خاک مقدم زهرایی ات شوم
      
      من آمدم کنار تمام فرشته ها
       تا که اسیر جذبه زیبایی ات شوم
      
      باید بمیرم از سر شوق رسیدنت
      تا زنده ی نگاه مسیحایی ات شوم
      
      ما را برای نوکریت انتخاب کن
      یا که مرا غلام غلامت خطاب کن
      
      با زهر دشمنی که نفس را گرفته بود
      آتش میان سینه او پا گرفته بود
      
      حتی مدینه محرم درد دلش نبود
      شهری که بوی غربت مولا گرفته بود
      
      تیری که خورد گوشه تابوت مجتبی
      قبلاً به کوچه در دل او جا گرفته بود
      
      دستی پلید پیش غرور نگاه او
      برق نگاه مادر او را گرفته بود
      
      بنگر به مرتضی که در این ماه ،روضه را
      با بوسه از لب حسن افطار میکند
      
      **
      اجرا شده توسط حاج محمود کریمی
       
        *******************

       
      
       
      همدم یار شدن دیده تر می خواهد
      پیر میخانه شدن اشک سحر می خواهد
      
      عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست
      قدم اول این راه جگر می خواهد
      
      بال و پرهای به دور و بر شمع ریخته گفت:
      بشنود هرکه ز معشوق خبر می خواهد
      
      هرکه عاش شده خاکستر او بر باد است
      عاشق از خویش کجا رد و اثر می خواهد
      
      هنر آن نیست نسوزی به میان آتش
      پر زدن در وسط شعله هنر می خواهد
      
      در ره عشق طلا کردن هر خاک سیاه
      فقط از گوشه چشم تو نظر می خواهد
      
      ظرف آلوده ما در خور سهبای تو نیست
      این ترک خورده سبو رنگ دگر می خواهد
      
      زدن سکه سلطانی عالم، تنها
      یک سحر از سر کوی تو گذر می خواهد
      
      تا زمانی که خدایی خدا پا بر جاست
      پرچم حسن حسن در همه عالم بالاست
      
      در کرمخانه حق سفره به نام حسن است
      عرش تا فرش خدا رحمت عام حسن است
      
      بی حرم شد که بدانند همه مادری است
      ورنه در زاویه عرش مقام حسن است
      
      بس که آقاست به دنبال گدا می گردد
      ناز عشاق کشیدن ز مرام حسن است
      
      دست ما نیست اگر سینه زن اربابیم
      این مسلمانی ایران ز کلام حسن است
      
      هرکه خونش حسنی شد ز خودی حرف شنید
      غربت از روز ازل باده جام حسن است
      
      حرم و نام و وجودش همه شد وقف حسین
      هرحسینیه که بر پاست خیام حسن است
      
      او چهل سال بلا دید بماند اسلام
      صبر شیرازه اصلی قیام حسن است
      
      ما گدائیم ولی شاه کریمی داریم
      هرچه داریم ز تو یار قدیمی داریم
      
      تاخدا با همه حُسن خود املایت کرد
      چون جلالیت خود آیت عظمایت کرد
      
      تا که در صورت تو عکس خودش را بکشد
      همچونان روی نبی این همه زیبایت کرد
      
      تا که قرص قمر ماه علی کامل شد
      پرده برداشت ز رخسار و هویدایت کرد
      
      تا ثمر داد نهالی که خدا کاشته بود
      باهمه جلوه تو را شاخه طوبایت کرد
      
      ریخت آب و سر مشک از کف هر ساقی رفت
      بسکه مستانه و مبهوت تماشایت کرد
      
      تا که اثبات شود بر همگان ابتر کیست
      پسر ارشد صدیقه کبرایت کرد
      
      تاشوی بعد علی میر بنی هاشمیان
      صاحب صولت و شخصیت طاهایت کرد
      
      بسکه ذات احدی خاطر لعلت می خواست
      شیر نوش از جگر حضرت زهرایت کرد
      
      با توسرچشمه کوثر شده زهرا یاهو
      کوری عایشه مادر شده زهرا یاهو
      
      انقطاع تو زِ هر سوز و گدازت پیدا
      فاطمی بودنت از عشوه و نازت پیدا
      
      سر سجاده تو گوشه ای از عرش خداست
      سیر عرفانی ات از حال نمازت پیدا
      
      هرکه آمد به در خانه تو آقا شد
      هرچه جود و کرم از سفره بازت پیدا
      
      گریه دار است چرا زمزمه قرآنت
      حزن زهراییت از صوت حجازت پیدا
      
      آتشی بر جگرت مانده که پنهان کردی
      ولی آثارش ازین سوز و گدازت پیدا
      
      وارث پیر مناجاتی نخلستانی
      این هم از ناله شبهای درازت پیدا
      
      محرم مادری و از سر گیسوی سپید
      درد پنهانی و یک گوشه رازت پیدا
      
      کاش مهمان تو و چشم پر آبت باشم
      روضه خوان حرم وصحن خرابت باشم
      
      روح تطهیر کجا وسوسه ناس کجا
      دلبری پاک کجا خدعه خناس کجا
      
      خون دلها وسط تشت به هم می گفتند
      جگری تشنه کجا سوده الماس کجا
      
      در چهل غمی که جگرت را سوزاند
      ضرب دیوار کجا برگ گل یاس کجا
      
      خانه ای سوخته و دست ز کار افتاده
      ورم دست کجا گردش دسداس کجا
      
      ای کفن پاره شده علقمه جایت خالی
      بوسه تیر کجا دیده عباس کجا
      
      داغ عباس چه آورد سر اهل حرم
      غارت خیمه کجا جوری اجناس کجا
      
      چون دل سوخته و جگرم می سوزد
      تن و تابوت تو را تیر به هم می دوزد
      
      قاسم نعمتی
       
         *******************

      
      سالها چشم به دنبال عبایی میگشت
      سالها حُسن پِی قبله نمایی میشگت
      
      عاقبت گمشده بردست علی پیدا شد
      عشق در نیمه ماه رمضان زیبا شد
      
      خانه وحی که عطر گل مریم دارد
      جلوه های علوی جذبه خاتم دارد
      
      خانه وحی اگرچه درِ عالم دارد
      کلبه ای هست که یک قبله نما کم دارد
      
      سفره هر سحرش بال ملک میخواهد
      سفره حضرت زهراست نمک میخواهد
      
      جلوه ای کرد خدا باز در این خانه و بعد
      باز شد پنجره با دست کریمانه و بعد
      
      خانه پر شد ز گل و لاله و پروانه و بعد
      چشم ها مات شد از خنده دردانه و بعد
      
      گوئیا روح علی باز به تن آمده است
      باز اسفند بریزید حسن آمده است
      
      چشم وا کردی و دل رفت ز دل هایی که
      در تماشای تو بودند تماشایی که
      
      همه مجنون شده از دیدن لیلایی که
      برده دل از علی و حضرت زهرایی که
      
      با نگاهش به همه عرض و سما عیدی داد
      نه فقط مادر سادات خدا عیدی داد
      
      یکی از کوچه نشینان تو دنیا شده است
      یکی از کاسه به دستان تو موسی شده است
      
      آنکه از جام تو نوشیده مسیحا شده است
      آنکه روی تو ندیده است زلیخا شده است
      
      یوسفان گرم تماشای شما مست شدند
      کوچه ها وقت عبورت همه بن بست شدند
      
      آنکه سودا زده ات نیست که آدم نشود
      آنکه سر باخته ات نیست که محرم نشود
      
      نشود آنکه اسیر تو مکرم نشود
      نشود هرکه گدایت به جهنم... نشود
      
      که خدا بیرق خود را لب بامت زده است
      هرچه در ملک خودش بود به نامت زده است
      **
      اجرا شده توسط حاج محمود کریمی
       
       *******************
            
       
      بالی برای پر زدنم دست و پا کنید
      از قید و بند غصه دلم را رها کنید
      
      ای روزه دارهای سر سفره ی کرم
      حالی چو دست داد برایم دعا کنید
      
      وقت سحر که فیض مناجات کامل است
      منت گذاشته و مرا هم صدا کنید
      
      ای سائلان پشت در خانه کریم
      راهی برای رد شدن عشق واکنید
      
      خیرات میدهند به هرکس که آمده
      جانی بیاورید و به پایش فدا کنید
      **
      روزی که پا به دیده ی دنیا نهاده ای
      رنگی دگر به جلوه مهتاب داده ای
      
      در زیر پای تو سر خیل ملائک است
      آن لحظه ای که در سفر حج پیاده ای
      
      امشب اگر اراده کنی ذبح میشوم
      جانم فدای منت و همچون اراده ای
      
      سجاده ی تو عرش؛ در آن لحظه ای که تو
      تکبیر گفته و به نماز ایستاده ای
      
      نام تو را ادامه ی زهرا نوشته اند
      تو مادری ترین پسر خانواده ای
      
      هرکس که عشق حضرت مولا نمیشود
      هر یوسفی که یوسف زهرا نمیشود
      
      در طالعم اسیر حسن را رقم زدند
      روزی که نقش خلقت من را رقم زدند
      
      از روی سرو قامت لیلایی حسن
      در شعر عشق سرو چمن را رقم زدند
      
      بر روی لوح سینه بیتابم از ازل
      با رنگ سبز نام حسن را رقم زدند
      
      صبر حسن مقدمه ی ظهر کربلاست
      این گونه شد که داغ کفن را رقم زدند
      
      ای صبر تو مقدمه ی کار کربلا
      پیش تو سر به زیر علمدار کربلا
      **
      اجرا شده توسط حاج محمود کریمی
       
    *******************

      

      نذری کنید تا که دمی با خدا شویم
      از این قفس که ساخته شیطان رها شویم
      
      باری که روی دوش گرفتیم از گناه
      روی زمین گذاشته و با صفا شویم
      
      امشب شب در آمدن ماه فاطمه است
      دیگر بس است باید از این خواب پا شویم
      
      تا نیمه های ماه دگر صبر هم بس است
      راهی بیت حضرت خیر النسا شویم
      
      باید هزار سال عبادت کنیم تا
      از سائلان واقعی مجتبی شویم
      
      آقا عنایتی کن از این تن در آمده
      قدری تو را صدا زده تا بی ریا شویم
      
      قدری به ما نگاه کن آقا که تا ابد
      گندم فروش صحن نگاه شما شویم
      
      امشب به یمن آمدنت دست ما بده
      آن باده ای که بر کرمت مبتلا شویم
      
      حسنت مرا مقیم سرِ دار میکند
      امشب علی ز لعل تو افطار میکند
      
      وقتی تو را ز عرش فراتر گذاشتند
      یعنی به روی دست پیمبر گذاشتند
      
      در راه تو تمام خلائق نشسته اند
      دل برده ای که نام تو دلبر گذاشتند
      
      ماهی نبود تا که در این ماه گل کند
      اینجا تو را به دامن مادر گذاشتند
      
      خورشید را به امر خدا مثل هدیه ای
      یک گوشه پیش هدیه حیدر گذاشتند
      
      موسی برای مهد تو گهواره ساخت و
      عیسی و دیگران روی آن پر گذاشتند
      
      تا این که حاجت دل عالم روا شود
      هفت آسمان به پای شما سر گذاشتند
      
      امشب برای شادی زهرا و مرتضی
      تاجی به روی فرق تو از زر گذاشتند
      
      این افتخار ماست که با مقدم شما
      ما را در آستان تو نوکر گذاشتند
      
      با بودن تو فاطمه حس کرد مادر است
      یعنی که اولین پسر چیز دیگر است
      
      با مقدم تو دین خدا زنده میشود
      ماه خدا کنار شما زنده میشود
      
      عیسی به ناز مقدم تو ناز میکند
      موسی که هیچ با تو عصا زنده میشود
      
      ماه مبارک است در این نیمه های شب
      با مقدم تو حال دعا زنده میشود
      
      امشب که فاطمه به تو لبخند میزند
      شهر مدینه غرق صفا زنده میشود
      
      آقا خوش آمدی که در این لحظه های خوش
      سلول های مرده ما زنده میشود
      
      امشب تو آمدی و نبی گفت با علی
      یک ضلع از حدیث کسا زنده میشود
      
      وقتی شروع نهضت ارباب با شماست
      با تو حسین و کرب و بلا زنده میشود
      
      چشمان تو به چشم علی تا که وا شده
      از آن به بعد نام شما مجتبی شده
      
      شوری میان سینه من پا گرفته است
      عشقی میان قلب و دلم جا گرفته است
      
      مثل علی ست با نمک است و خدایی است
      قنداقه ای که حضرت زهرا گرفته است
      
      گویا دوباره موقع افطار آمده
      با بوسه ای که از لبش آقا گرفته است
      
      او که کریم خانه ی زهرا و حیدر است
      رونق ز کار و بار مسیحا گرفته است
      
      از سوی جنت آمده یا از سوی خدا
      دسته گلی که حضرت موسی گرفته است
      
      معمار گاهواره او دست جبرئیل
      یعنی که کار عشق چه بالا گرفته است
      
      یوسف رسیده است به پابوسی حسن
      مجنون شده است و دامن لیلا گرفته است
      
      با چشم خود دل از همه دل ها ربوده است
      این ارث را ز ام ابیها گرفته است
      
      آنقدر بیت حضرت زهرا شلوغ بود
      یک هفته است نوح نبی جا گرفته است
      
      ای برکت همیشه افطار ما حسن
      خوش آمدی به خانه صدیقه یا حسن
      
      از بس که مثل حضرت زهرا منور است
      مست اند اهل خانه به قدری معطر است
      
      حیدر ز شوق، محو تماشای روی اوست
      گفتم که گفت فاطمه، او چیز دیگر است
      
      گفته نبی عقیقه کند زودتر علی
      آنقدر روی دلبر نوزاد محشر است
      
      کی گفته است این که حسن مرد جنگ نیست
      نیزه به دست حضرت فتاح خیبر است
      
      گفتند نیست آشنا با فنون جنگ
      جنگ جمل رسید همه دیدند حیدر است
      
      با ضربه اش چو عایشه را زد به روی خاک
      دیدند مستحق صد الله اکبر است
      
      وقت نماز کنده شود از دل زمین
      بیخود نبوده است که او مست کوثر است
      
      در حلم و در عبادت و در سجده های شب
      هم مثل مرتضی ست و هم چون پیمبر است
       
      این را بدان کسی که به تن فخر میکند
      محشر خدا به خلق حسن فخر میکند
      
      مظلوم تر ز حیدر کرار یا حسن
      ای نیمه شب به دوش شما بار یا حسن
      
      ای صاحب تمام مکاتب ،امام عشق
      استاد درس رزم علمدار یا حسن
      
      ای قبله گاه خلق دو عالم بقیع تو
      ای از دل شکسته خبردار یا حسن
      
      پیری زود رس ز چه آمد سراغ تو
      از غصه های کوچه عزادار یا حسن
      
      ای زیر بار تهمت و دشنام بین شهر
      ای از تمام شهر طلبکار یا حسن
      
      آقا شنیده ام که قدت را شکسته اند
      وقتی که سوخت آن در و دیوار یا حسن
      
      آقا شب ولادت و روضه حلال کن
      این روضه را زمینه عشق و وصال کن
      
      مهدی نظری
       
      *******************
      

      
      اول تو را سرشته و انسان درست کرد
      شرح تو را نوشته و قرآن درست کرد
      
      بعداً گِل اضافیتان را افاضه کرد
      تا از من خراب مسلمان درست کرد
      
      می خواست رحمتش همه جا را بغل کند
      با اشک های چشم تو باران درست کرد
      
      باید برای بندگی سجده هایمان
      یک مسجدی به نام حسن جان درست کرد
      
      با

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: